Oranje heeft gisteren een nieuwe mijlpaal bereikt en in ieder geval voorkomen dat Brazilië de World Cup (het beeld dat de mondiale titel uitbeeldt) definitief wint. Argentinië en Duitsland kunnen die trofee ook voor altijd opeisen.
Waar beginnen na zo’n bizarre middag en avond? De gemiste strafschop van Asamoah Gyan, die alle Afrikaanse hoop aan flarden schoot, en vervolgens in de strafschoppenserie zijn penalty er onberispelijk benut. Het is een treurig verhaal voor een continent, dat met weinig plezier zal terugdenken aan de prestaties van de eigen ploegen op dit WK. Ghana ligt eruit en Uruguay komt in de komende dagen nog wel aan bod.
Dan maar naar Port Elizabeth, waar Oranje geschiedenis schreef door Brazilië te verslaan. Het was weer geen sprankelende wedstrijd, maar de metamorfose na de pauze was knap. In de eerste helft kraakte Oranje bijna door zijn voegen. Twee schitterende reddingen van Maarten Stekelenburg hielden de ploeg van Van Marwijk in de buurt van Brazilië. Vooral zijn redding op het schot van Maicon (wat een meesterlijke Braziliaanse aanval) op slag van rust was van belang.
Dat Julio Cesar zo enorm zou blunderen in de tweede helft, kon op dat moment niet bevroeden. Het was zeker geen zwabberbal van Sneijder, die hem verraste. De keeper van Inter zat er volledig naast op een moment dat Brazilië nog weinig te duchten had van Oranje. Het schot deed een beetje denken aan de toevalstreffer van Ernie Brandts die Dino Zoff verraste en Nederland na een matige eerste helft terug bracht in de race met Italië om een finaleplaats in 1978.
Ook toen speelde de tegenstander leuker en frisser, maar was het Hollandse doorzettingsvermogen in de tweede helft doorslaggevend. Dat Oranje de winst pakte met een ingestudeerde hoekschop (volgens het 1988-model) moet Van Marwijk heel goed hebben gedaan. Brazilië was elk zelfvertrouwen kwijt en zakte volledig voor het examen. Dat is best vreemd voor een ploeg, die op toernooien bijna niet weet wat verliezen is.
Maar het is natuurlijk vooral de verdienste van Oranje dat het Brazilië zo wist te ontregelen. Toch was het geen sublieme wedstrijd, zoals Nederland – Duitsland in Gotenburg (Euro-92) of in Hamburg (Euro-88) en Nederland – Argentinië in Marseille (WK-98). En elke vergelijking met het WK-74 lijkt ook misplaatst. Dit Oranje swingt nog niet, maar daar kan in de komende twee duels wel verandering in komen. Het zelfvertrouwen zal nu alleen maar toenemen. Daarbij is Oranje een verdiende halve finalist, net als Uruguay trouwens.
Een overwinning op Brazilië roept natuurlijk euforische gevoelens op bij het publiek. De Brazilianen zijn toch de meesters van het spel en ook al lijkt het sambavoetbal uitgebannen, bij vlagen laten de aanvallers prachtige staaltjes zien. Het is achteraf vreemd dat Dunga Julio Baptista niet in de tweede helft liet invallen om het tij te keren. En dat hij geen va banque wilde spelen door Nilmar naast Luis Fabiano te zetten. Ze zullen voorlopig niet prettig wakker worden in Rio. Zoals ook in Rome, Parijs en Londen met verbijstering naar dit WK wordt gekeken.
Vanmiddag staan de andere kwartfinales op het programma. Duitsland – Argentinië belooft alles dat een neutrale fan kan wensen. Een moedig spelend Duitsland (veel moediger dan vier jaar geleden, toen het nog gastland was maar na de tweede ronde weinig liet zien) tegen een uitdagend spelend Argentinië. Natuurlijk staat er nog een rekening van vier jaar geleden open. Maar het belooft vooral de wedstrijd van Lionel Messi te worden. Hij moet het nu laten zien, want anders komt hij op het mondiale podium toch echt in de schaduw van Wesley Sneijder te staan. Interessant worden de duels van Miroslav Klose en Martin Demichelis, ploeggenoten bij Bayern. Is de Argentijnse verdediger echt een zwakke plek?
Saillant detail is dat beide landen de World Cup na dit WK mogen opeisen als ze de trofee voor de derde keer winnen. Tot gisteren was de vrees (ook bij de FIFA, die dan voor een nieuwe sculptuur moet zorgen) dat Brazilië de beker (die dus geen beker is) definitief zou winnen. Argentinië en Duitsland hebben deze kans nu. Aan Oranje (of Spanje) de schone taak om het selecte gezelschap van wereldkampioenen uit te breiden. De wereld is er rijp voor.
Jurriaan van Wessem
