Alle ploegen hebben nu een wedstrijd gespeeld en vanaf vandaag vallen de eerste beslissingen. Trainers beginnen er al minder ontspannen uit te zien. Onder hen vallen er twee op: Diego Maradona en Raymond Domenech, die blijven zichzelf.
Over Maradona heeft iedereen wel een mening. De beste voetballer van de wereld in de jaren tachtig heeft een veel te turbulent leven achter de rug om te negeren. Voor degene die het na enkele saaie potjes de wedstrijden op dit WK niet meer kan aanzien is het misschien aan te raden om de docufilm Amando a Maradona te bekijken. De liefde van zijn fans voor de sterspeler is aandoenlijk.
Het probleem met Maradona is dat hij zichzelf niet meer serieus neemt. Toch kan hij nog altijd veel mensen inspireren met zijn wartaal. Waar hebben we dat eerder gezien? Dit WK is een verrassende verlenging van zijn leven dat vijf jaar geleden al als verloren werd beschouwd. Hij leek even op de weg terug, maar na kritiek op zijn functioneren als bondscoach in de voorronde is hij weer helemaal de recalcitrante man, die zichzelf boven de rest van het gepeupel schaart.
Maradona heeft dus ook veel vijanden. Sepp Blatter moet er niet aan denken dat Argentinië straks onder zijn leiding de wereldtitel pakt. Dan zullen we de FIFA-voorzitter waarschijnlijk bij de uitreiking weer niet zien, net zoals in Berlijn. Of Maradona de zeer getalenteerde ploeg van Argentinië zover krijgt is een tweede, maar opvallend is wel dat de ploeg minder bizar voetbalt als de trainer handelt. Vandaag kan Argentinië een flinke stap zetten naar de groepszege door Zuid Korea te verslaan.
De Zuid Koreanen zijn misschien wel de verrassing. Met hun ‘broeders’ uit Noord Korea is dit team de enige ploeg zonder gele kaart in de eerste wedstrijd. Dat is een opvallend gegeven, omdat 24 jaar geleden de Koreanen er in Mexico-Stad (Estadio Olimpico) er een zeldzame harde wedstrijd van maakten bij hun debuut op het WK tegen Argentinië. Jong-moo Huh ontfermde zich toen over Maradona, zoals dat eerder ook had gedaan tegen Van Hanegem en Cruijff. Diezelfde Huh is vandaag de directe tegenstander van Maradona. Kan hij met zijn ploeg Argentinië van de winst houden? Het zou wat zijn als Zuid Korea met het in-de-weg-loop-voetbal ook sterspelers als Messi, Tevez en Di Maria kan ontregelen.
Een andere coach waarover in zijn land niemand uitgesproken raakt is Raymond Domenech. In de Franse tv-talkshows op diverse zenders snapt niemand nog waarom deze vreemde coach nog altijd de nationale ploeg mag leiden. Zeer vermakelijk is het boek Sexe, foot, royalties waarin de coach zogenaamd wordt geïnterviewd over zijn loopbaan door zijn vrouw en tv-bekendheid Estelle, die aan het eind van het boek bij hem vertrekt omdat zelfs zij hem niet keer kan volgen.
Raymond Domenech heeft de uitdrukking van een toneeldirecteur met elementen van de softe sector uit de jaren zeventig en voelt zich verheven boven de heersende voetbalcultuur. Een man uit het centrum van Parijs, die eigenlijk zijn neus ophaalt voor de blabla op de meeste zenders. Maar eigenlijk was deze man een meedogenloze verdediger, die ooit in een kwartfinale van de Europa Cup Frank Arnesen en Tsjen la Ling de benen onder hun lijven uitschopten. Een Spaanse strijder van het thema ‘No pasaran’. Zijn ouders zijn gevlucht voor Franco en die wetenschap draagt hij elke dag uit. Een hekel aan de bling-bling van de huidige voetbalwereld en misschien daarom ook niet geliefd bij de spelers.
Vandaar dat de Fransen nauwelijks gemotiveerd lijken om het WK te winnen. De ploeg wordt zelfs door de minister van sport (de beeldschone Rama Yade) bekritiseerd. Spelers weten niet waar ze aan toe zijn en de trainer lijkt radeloos te geloven in een nieuwe wereldtitel. Vanavond speelt Frankrijk tegen Mexico. Een nederlaag zou al fataal kunnen zijn, want dan gooien Uruguay en Mexico het op de laatste slotdag op een akkoordje. In Ierland kijken ze met bijzondere belangstelling toe. Na dit WK zullen we nooit meer iets van Domenech horen rond het voetbalveld. Hij gaat naar het theater om monologen voor te lezen.
Jurriaan van Wessem
