Engeland is er niet in geslaagd om de schande van 1950 uit te wissen. De historische nederlaag tegen de Verenigde Staten van Belo Horizonte heeft zestig jaar later een gelijkspel gebaard. Een blunder van doelman Robert Green zorgde voor het evenwicht.
De Amerikanen blijven voorlopig de best presterende ploeg van de Engelstalige wereld. Het is een pijnlijke constatering voor de bakermat van het mondiale voetbal maar de favorietenrol past dit team niet. De ploeg van Fabio Capello kwam niet verder dan 1-1 tegen Team USA.
Deze derby van Atlantische grootmachten telde maar liefst 15 spelers die in Engeland hun brood verdienen. Het duel begon in een hoog tempo en in de vijfde minuut stond Engeland al voor. Steven Gerrard opende de score na een mooie aanval, waarbij Lampard eerst nog werd geblokt door Bradley. Maar Engeland drukte daarna niet door. De ploeg speelde plichtmatig en riep het onheil over zich af.
Engeland verloor al snel terrein aan de Amerikanen. Op de vleugels waren Lennon en Milner nauwelijks gevaarlijk en, nog erger, Rooney bleef te anoniem over het veld lopen. Na een half uur gooide Team USA alle schroom van zich af. Onyewu kopte een vrije trap van Donovan net naast het doel. Kort daarna liep Heskey iets te fel in op doelman Howard, die enkele minuten moest worden behandeld. In de 39e minuut miste Donovan het doel op een haar met een afstandschot, maar een minuut later was het wel raak toen doelman Robert Green, die enkele uren voor de wedstrijd hoorde dat hij een basisplaats had, zich verkeek op een niet te gevaarlijk schot van Clint Dempsey. De gelijkmaker kwam letterlijk uit de lucht vallen, maar was niet onverdiend.
Engeland was na rust niet bij machte om de wedstrijd weer in zijn greep te krijgen. Heskey, Lampard en Rooney kregen nog goede kansen, maar vonden telkens Howard op hun weg. Altidore kreeg na een mooie actie de kans om zijn ploeg op voorsprong te zetten. Hij kogelde de bal via Green op de paal. In het laatste kwartier nam de druk wel iets toe door het inbrengen van Crouch maar veel gevaar leverde dat niet op. De Amerikanen hielden knap stand en lijken geen vrees meer te hebben voor Europese grootmachten. Vier jaar geleden speelde het gelijk tegen Italië in de groepsfase en het team van Bob Bradley is de enige die in de afgelopen vier jaar Spanje wist te verslaan. Van een echte sensatie is dan ook geen sprake. Eigenlijk was de overwinning van 1950 achteraf helemaal geen toevalstreffer.
