Diego is de grote verrassing van dit WK. Hij is niet meer dan een dravertje, maar hij speelt vanavond wel een heuse halve finale op het WK. Hij is al jaren de stille kracht van een land, dat tot voor kort vooral met zijn glorieuze verleden worstelde.
Wanneer Oranje vanavond aftrapt tegen Uruguay staat het nog niet in de finale. In feite is de wedstrijd van vanavond bepalend of Oranje daadwerkelijk een goed toernooi speelt. Met een nederlaag na vier mindere potjes en een miraculeuze ontsnapping valt de waardering van de echte liefhebber de internationals en de coach best tegen. In een land als Uruguay zijn ze al trots dat ze in de halve finale staan, wordt er dan gezegd.
Maar Uruguay is dan ook echt een klein land en het volk had nergens op gerekend. Al veertig jaar maakt het geen deel uit van het mondiale topvoetbal. Er was toen in dat land nog geen kleurentelevisie. Van Oranje wordt nog wel iets verwacht, maar sinds de uitzwaaiwedstrijd tegen Hongarije lijkt het team nauwelijks te kunnen swingen. Of dat met de bal of met de ondergrond te maken heeft? Ik zou het niet weten, maar ik geef toe dat ik op Duitsland na heel weinig ploegen heb zien swingen. Even een kwartiertje Argentinië (toen Aguëro inviel tegen Zuid Korea) èn een kwartiertje Brazilië (tegen Ivoorkust) èn dan was er nog mooi spel van Mexico en Chili.
Oranje speelt vandaag hoe dan ook een historische wedstrijd en het is best knap dat de ploeg dat zonder puntverlies in de voorronde en tijdens het toernooi heeft bewerkstelligd. Over een week kan dit team inderdaad wereldkampioen zijn, maar het zou voor iedereen wel prettig zijn als er tenminste een wedstrijd tussenzit die we graag over een paar jaar op een DVD helemaal willen terugzien.
In 1988 speelde Oranje die onvergetelijke wedstrijd ook pas in de halve finale èn eigenlijk was de finale op de waanzinnige goal van Van Basten na het archiveren niet waard. Oranje moet vandaag dus echt los komen. De echte Van Persie moet vanavond opstaan – mooi begrip in de voetballerij is ‘de echte’ waarmee bedoeld wordt ‘de beste’, want de echte speelt natuurlijk best wel eens een mindere wedstrijd – en de vleugels moeten eens de achterlijn halen.
Uruguay is een tegenstander, waar niemand enige vrees voor had gehad als Oranje die ploeg in de groepsronde was tegengekomen. Maar ook voor Uruguay is er veel veranderd. Plotseling hoort het land wel bij de mondiale top, misschien is dat een vergissing maar toch wel een feit. Trainer Tabarez krijgt weliswaar te maken met pijnlijke aderlatingen (Lugano, Fucile en Suarez zijn na Forlan de meest dragende spelers in het team), maar de stemming binnen de ploeg is goed. Te vergelijken met die van Denemarken in 1992, toen die ploeg stormen eenvoudig van zich af blies en plotseling een halve finale mocht spelen tegen Oranje.
Onderschatting van de tegenstander zou een doodzonde zijn. Daar zal Van Marwijk zeker voor waken. De vraag is alleen of iemand dit Uruguay (zonder de bekende spelers) wel op waarde kan schatten. Een van de verrassende uitblinkers is de nuttige middenvelder Diego Perez. Een lieve jongen, die soms wat houterig oogt op het valt maar op dit toernooi een brok dynamiek is.
Het grappige is dat hij bij mij in de straat woont en dat hij daar nooit voor een topvoetballer is aangezien. Hij doet me vooral denken aan Henning Munk Jensen, ooit een onhandige Deen bij PSV die teveel hooi op zijn vork nam. Perez is niet meer dan een dravertje, die ooit slim door een makelaar bij een deal werd betrokken en sindsdien via een lucratief contract zijn brood verdiend. Inmiddels miljonair maar nog altijd niet zeker van een basisplaats bij Monaco. Maar vandaag zal hij er staan om alle misverstanden over een veel te hoog salaris bij zijn criticasters weg te nemen.
En dan is er nog een speler voor wie Oranje moet oppassen: Ignacio (Nacho) Gonzalez, een superieure dribbelaar, die al speelde in Frankrijk, Engeland en Spanje maar door blessures voor een seizoen op krachten kwam bij een Griekse provincieclub. Suarez en Cavani houden hem op de bank, maar vandaag is zijn kans. Hij kan voetballen als de beste en als Tabarez hem die kans biedt vanavond, heeft Giovanni van Bronckhorst een zware kluif aan hem. Met in de Primera Division gerijpte verdedigers zal Oranje het al lastig genoeg hebben als Japan al een probleem was.
Het wordt vandaag daadwerkelijk erop of eronder. Hopelijk maakt Oranje zich morgen op voor de derde WK-finale in de geschiedenis, maar zover is het nu nog niet.
Jurriaan van Wessem
