De finalisten van het vorige WK zijn al naar huis. Beide landen hebben niets gebracht op dit toernooi en misschien is hun vroege uitschakeling nu ook een vingerwijzing dat de briljante ouverture van Oranje bij Euro-2008 achteraf wel meeviel.
Zowel Italië als Frankrijk hebben na de finale in Berlijn vooral op hun lauweren gerust. Dat kon ook omdat ze op weg naar Euro-2008 in de voorronde bij elkaar in de groep zaten en dat ze na het mislukte EK allebei via Ierland met een beetje teveel geluk het WK haalden. Zowel Lippi als Domenech heeft zijn eigen prestatie van vier jaar geleden overschat en niet op tijd ingezien dat hun ploegen geen schijn van kans zouden maken op dit WK. Ze hebben allebei geen enkel duel gewonnen en zijn logischerwijs onderaan geëindigd.
Dat Lippi, die het roer weer overnam van Donadoni na het EK, in twee jaar helemaal niets heeft geleerd van gemaakte fouten is wel ontnuchterend. Vorig jaar maakte Italië al een modderfiguur tijdens de Confederations Cup. Opvallend is dat Italië op dat toernooi net als tijdens dit WK telkens de openingstreffer tegen kreeg. De Italianen waren een jaar geleden niet vooruit te branden en hebben niets met die ervaring gedaan. Erger, ze hebben nog slechter gespeeld.
De uitschakeling is net zo bitter voor de Italianen als voor de Fransen. Beide landen moeten zich schamen omdat ze het WK hebben verkwanseld, alsof ze allebei alleen de commerciële vruchten van het toernooi wilden plukken. Wie beide landen beter kent, weet dat er veel meer creatief vermogen ter beschikking was. Frankrijk vertrok zonder Nasri, Benzema en Ben Arfa naar het WK. Italië moest het doen zonder Cassano, Miccoli, Rossi of Balotelli. De trainers zijn verantwoordelijk.
Wat mij het meest heeft gestoord aan Lippi was het arrogante gedrag na zijn terugkeer als bondscoach. Opeens voelde hij zich verheven boven alle partijen. Hij hoopte in de sporen van Vittorio Pozzo te treden door het land aan twee wereldtitels te helpen, maar overschatte daarmee ook zijn eigen inbreng. Hij vierde met valse bescheidenheid een verbetering van een nietszeggend record van Pozzo en schoffeerde een paar keer het publiek, dat zogenaamd geen respect had voor zijn ploeg terwijl het genadeloos een wanprestatie uitfloot. Italië had geen enkel creatief vermogen na het wegvallen van Pirlo. Daarbij heeft de nationale ploeg al bijna een jaar geen wedstrijd gewonnen. En toch bleef Lippi ziende blind. Domenech kan zijn fouten hebben, maar Lippi heeft die zeker ook.
Met Prandelli en Blanc zullen beide landen snel terugkeren op een hoger niveau. Het talent is zeker wel voorradig in Italië en in Frankrijk. Toch was het verval al twee jaar geleden zichtbaar toen ze allebei een stevige uppercut ontvingen van Oranje. Achteraf moeten die overwinningen van Nederland dus in een ander historische perspectief worden geplaatst. Italië en Frankrijk waren twee jaar geleden eigenlijk al niet meer de topploegen voor wie ze toen werden aangezien. Je rijk rekenen met die ervaringen is dus gevaarlijk.
Toch verdient Oranje een groot compliment dat het voor het eerst een foutloze eerste ronde heeft gespeeld en zodoende een serieuze kanshebber is voor de wereldtitel. De wedstrijd tegen Slowakije wordt geen bananenschil, maar de echte kwaliteit die enkele landen hebben laten zien ontbreekt nog in de prestaties van Nederland. Het echte toernooi gaat nu echt beginnen en als Spanje vanavond toevallig ook nog eens struikelt tegen Chili, gloort de wereldtitel al een beetje aan de horizon.
Jurriaan van Wessem
