Ghana is de laatste hoop van Afrika om tenminste één land in de tweede ronde van het WK te krijgen. Vanavond moet dat land het almachtige Duitsland trotseren voor een plek bij de laatste zestien. Er dreigt een pijnlijke ontmaskering.
Afgezien van de weerzinwekkende ondergang van Frankrijk is het falen van de Afrikaanse landen bij dit WK op hun eigen continent het meest opmerkelijke feit van de eerste ronde. Vanaf het moment dat zestien landen een tweede ronde kunnen spelen (in 1986) ging er altijd één Afrikaans land door na de groepsronde. Niet meer en niet minder. Ik heb al eerder aangestipt dat de doorbraak van de Afrikaanse landen is uitgebleven. Maar wanneer Ghana vanavond door Duitsland op een zijspoor wordt gezet, is er sprake van een teruggang. In dat geval ontbreekt Afrika bij de laatste zestien. En dat is sinds een kwart eeuw niet meer vertoond.
De FIFA kan dan niet anders doen dan besluiten om het aantal Afrikaanse landen op een WK meer een beetje terug te schroeven. Niet dat die plekken dan weer aan Europa moeten toekomen, want ook Europa faalt behoorlijk op dit WK. Maar eigenlijk zou Afrika maar vier landen moeten leveren aan het toernooi in Brazilië over vier jaar. Die extra plek zou Zuid Amerika moeten krijgen op basis van de geleverde prestaties. Vijf landen zijn hier superieur bezig. Argentinië, Brazilië en Chili nog zonder verliespunt, Uruguay en Paraguay als vrijwel zekere groepswinnaars. Een plek voor Ecuador in plaats van Algerije was achteraf beter geweest.
Het meest pijnlijke aan de neergang van de Afrikaanse landen is het totale gebrek aan discipline, dat zelfs de dure buitenlandse coaches (betaald met ontwikkelingsgeld?) de in Europa gelouterde profs niet in het gareel kunnen krijgen. Eriksson, Parreira, Le Guen en Lägerback hebben weinig bereikt met hun professionele inbreng. De dure missers van Nigeria tegen Zuid Korea na de suïcidale wedstrijd tegen Griekenland zijn te pijnlijk om waar te zijn.
Als Zuid Afrika niet als een kip zonder kop het laatste kwartier tegen Uruguay had gespeeld, zou het nu toch in de tweede ronde zijn geweest. De twee extra tegengoals hebben de ploeg in de afgrond gedrukt. Dat moet Parreira toch ook weten. En tegen een nauwelijks gemotiveerd Frankrijk met een man meer niet een 2-0-voorsprong kunnen uitbouwen geeft ook te denken. Blijkbaar kunnen Afrikaanse landen er nog altijd mee wegkomen dat het leuk meedoet aan het WK, maar dat is eigenlijk een belediging voor het continent, alsof het in het voetbal ook nog ontwikkelingsgebied is.
De tijden van Zaïre liggen allang achter ons en behoorden in 1990 al tot het verleden. Sindsdien is er geen progressie geboekt. En vergelijk dat eens met Azië, waar de ploegen echt beter zijn gaan spelen sinds 1990. Japan speelt overmorgen tegen Denemarken om een plek bij de laatste zestien en is zeker niet kansloos. En wat te denken van Amerika of Mexico. Ook die landen hebben de aansluiting gevonden met de top in twee decennia. Ghana – Duitsland is de laatste hoop voor Afrika. Als Servië geen fout maakt tegen Australië gaat een van die twee andere ploegen naar huis. In beide gevallen zou dat dus historisch zijn.
Jurriaan van Wessem
