De arbiter die nu ter discussie vanwege het goedkeuren van de goal van Frankrijk in de WK-wedstrijd tegen Ierland is een typisch voorbeeld van een G-14-fluiter. Martin Hansson baarde al vaker opzien in Europa.
Vorig seizoen schonk hij in de 95e minuut van het CL-duel Liverpool – Atletico Madrid een strafschop aan de thuisploeg op het moment dat Atletico voorstond met 1-0 op Anfield. Het geschenk werd door Gerrard benut en zodoende ontkwam Liverpool aan een nederlaag waardoor de koppositie in de groep nog binnen bereik bleef.
Het fluiten in het voordeel van de rijke ploegen is een fenomeen dat vaak wordt onderschat in de media. De zogenaamde G-14-fluiters zijn talrijk en vallen vooral op omdat ze meestal heel subtiel te werk gaan. Het schenken van gele kaarten is een middel dat minder in het oog springt. Gisteren verzuimde Martin Hansson een gele kaart te geven aan Anelka na een fopduik. Hij had ook een strafschop kunnen geven natuurlijk, maar wanneer hij dat niet doet is een gele kaart voor de vallende speler zeker op zijn plaats.
Aan de kostbare gelijkmaker van Frankrijk gingen vier overtredingen vooraf. Allereerst stond Anelka buitenspel, daarna raakte Squillaci de bal met zijn hand, vervolgens legde Henry de bal twee keer met zijn hand klaar voor een voorzet. Dat het arbitrale trio dit allemaal is ontgaan, hoeft niet te zeggen dat er sprake is van omkoping, maar wel dat een arbiter blijkbaar het niveau niet aan kan. Waarom een Zweedse scheidsrechter bij een dergelijk topduel?
Hansson voldoet aan het ideale plaatje en past zeker in het rijtje van Vassaras, Hauge, Övrebö en Frisk. Scheidsrechters die op een beslissende moment niet de moed hebben om in te grijpen. Hansson is al zeker van zijn deelname aan het WK. Dat maakt het voor de Ieren des te pijnlijker.
