Vanavond komt er een einde aan de jaren 00 en daarmee ook aan een decennium waarin de mediterrane nationale ploegen opmerkelijke prestaties boekten met als absoluut hoogtepunt de Europese titel voor Griekenland in 2004.
Het is natuurlijk prachtig wanneer alle toplanden naast de hoofdprijs grijpen op een groot toernooi. En eens in de zoveel tijd gebeurt het. Het zou dan kinderachtig zijn, wanneer een dergelijke stunt niet massaal gewaardeerd wordt. Het voetbal van de Grieken in Portugal was zeker niet zo pover zoals het later is afgeschilderd. De victorie met een dubbele triomf op het gastland bij de openingswedstrijd en in de finale en verdiende zeges op de titelverdediger (Frankrijk) en de best voetballende ploeg (Tsjechië) van het toernooi is zeker dè prestatie van de afgelopen tien jaar.
Frankrijk en Italië domineerden het internationale voetbal ook en speelden zelfs twee finales tegen elkaar, die allebei even spannend waren en gelukkig verdeelden beide landen dan ook de prijzen. Spanje was de grote winnaar in 2008 van een EK, dat deels gemanipuleerd werd door een dubieuze loting. Spanje trotseerde de ‘Duitse’ lobby toch met twee imponerende overwinningen op Rusland en een zwaar bevochten zege op wereldkampioen Italië en was in de finale gewoon te sterk met bij vlagen oogstrelend voetbal.
Buiten Europa was Brazilië toonaangevend met een wereldtitel, twee eindzeges in de Copa America en twee in de Confederations Cup. Het voormalige sambavoetbal is een veelvraat geworden met vooral degelijk maar soms ook opwindend spel. Slechts een keer presteerde het land onder de maat, maar dat was wel op het WK in Duitsland. Minder goed waren de prestaties van Argentinië, dat wel twee Olympische titels won, maar ook drie grote finales van aartsrivaal Brazilië pijnlijk verloor.
Egypte was in Afrika een grootmacht met twee continentale titels, maar plaatste zich nooit voor een WK. Kameroen, Senegal, Ivoorkust en Ghana wisselden elkaar af aan de top van het Afrikaanse voetbal. Een eervolle vermelding verdient zeker ook Iraq, met de Aziatische titel van 2007. Zuid Korea en Australië konden terugkijken op een prachtig WK aan de hand van Guus Hiddink, die in beide gevallen over de arbitrage niet klagen had en telkens met die hulp de eerste ronde overleefde en met Korea zelfs de troostfinale haalde.
Voor Oranje was het geen al te vrolijk decennium. Bij Euro-2000 werd voor eigen publiek met een talentvolle ploeg niet eens de finale bereikt. Misschien de straf voor een voor een echt topland belachelijke euforie na een 6-1-zege op het toenmalige Joegoslavië. Er werd in de media al gepraat over een heel huldigingsschema (maandag in Amsterdam, dinsdag in Rotterdam en woensdag bij de koningin) en dan verdien je als land eigenlijk niet beter. Na die historische kans op een hoofdprijs was vooral Portugal spelbreker (WK-2002, EK-2004 en WK-2006) en in 2008 stond Hiddink na een veelbelovende start hinderlijk in de weg. Ondanks de ontelbare zeges in de voorrondeduels moet het in het komende decennium alleen maar beter kunnen.
Rick Klein Verdijk
